Marcel Franken, addicted to Britain

Ik ben een anglofiel, bij tijden zelfs anglomaan. Waar dat vandaan komt weet ik niet. Er is altijd een gevoel van thuiskomen als ik voet aan wal zet op dat eiland. Wellicht trok ik in een vorig leven over de groene heuvels van Albion, je weet het maar nooit. Hoewel ik culturele antropologie studeerde, en korte tijd ook les gaf aan de Alma mater, duwde het leven me toch een andere kant op. Ik was op mijn reizen door het Verenigd Koninkrijk in menig tea shop geweest, en vond de traditie van afternoon tea altijd een van de aangenaamste vruchten van de Victoriaanse tijd. Ik drink nooit koffie, en daar is thee nog steeds de norm. ‘Thank god for tea’. Hoewel de Lage Landen van oorsprong best een aardige reputatie hebben op theegebied, vond ik het aanbod in de horeca zo pover dat er voldoende ruimte voor verbetering was. Mijn charmeoffensief moest wel in stijl plaatsvinden. Derhalve schafte ik als bedrijfsauto de iconische Morris Minor Traveller aan, een op en top Britse klassieker (die van mij is uit 1962). En verder Wedgwood servies, de beste thee, en alle denkbare heerlijkheden erbij. Niet gehinderd door gebrek aan veel horeca-ervaring ging ik uit van wat ik zelf als klant prettig zou vinden, waarbij ik tevens ‘intune’ op de ander. En dat doe ik nog steeds, alweer ruim 25 jaar met veel plezier. Gek op Groot-Brittannië, en alleen maar thee drinken, dan kon dit allemaal geen toeval zijn.

Bloggen

Naast het verzorgen van High tea’s, Afternoon tea’s en het verzorgen van borrels houd ik erg van schrijven. Bent u benieuwd naar mijn belevennisen van de afgelopen 30 jaar? Lees er meer over in mijn blogs.